Robert Sowa, dyrektor ds. sprzedaży, Introl
Podział aparatury kontrolno-pomiarowej
Aparaturę przenośną ogólnie można podzielić na dwie grupy z uwagi na cel zakupu. Pierwsza grupa to zespół technik pomiarowych pozwalających na kompleksową diagnostykę urządzeń elektrycznych oraz mechanicznych, czyli szeroko rozumiane pomiary elektryczne, urządzenia do pomiaru wibracji, analizatory ultradźwiękowe oraz kamery termowizyjne lub kontaktowe pomiary temperatury. Należy podkreślić, że żadna z tych technik z osobna nie pozwala na całościową diagnostykę, np.: kamera termowizyjna jest w stanie wykryć na transformatorze wadliwe połączenia spowodowane m.in. wzrostem oporności lub wadą izolacji, ale w odróżnieniu od detektorów ultradźwiękowych nie wykrywa tzw. wyładowań niezupełnych (zjawiska korony). Akcelerometry szybko zdiagnozują nieosiowość połączeń mechanicznych, ale do kontroli smarowania samego łożyska lepsze będą ultradźwięki (nieprzydatne w pierwszym przypadku).
Druga grupa to na przykład obiektowe kalibratory pozwalające na weryfikację, czy urządzenia pomiarowe nadal zapewniają pomiar w odpowiedniej klasie, detektory niebezpiecznych gazów itp.
W obu grupach urządzeń widzę trzy wyraźne tendencje: maksymalne uproszczenie obsługi, silny nacisk na integrację urządzeń z oprogramowaniem oraz budowa urządzeń łączących w sobie kilka funkcji.