W dobie silnie rozwiniętego przemysłu i nastawienia firm na zwiększenie innowacyjności nieodzowne staje się wspomaganie produkcji centralnie zarządzanymi procesami oraz ich analizowanie z wykorzystaniem systemów informatycznych. Takim nieodzownym atrybutem w rękach osób projektujących produkcję jest z pewnością precyzyjnie zaplanowany cykl technologiczny z wykorzystaniem języka modelowania UML (ang. Unified Modeling Langue).
Przypomnijmy, że ukazanie się na rynku w 1997 roku wersji 1.0 tego zunifikowanego języka modelowania przyczyniło się do nowego spojrzenia na proces obiektowego projektowania systemów informatycznych. Fakt ten spowodował, że zawiązała się nić porozumienia pomiędzy klientem a projektantem, co jest szczególnie ważne w obliczu rosnących wymagań użytkowników i bardzo skomplikowanych systemów informatycznych. Określenie specyfikacji wymagań za pomocą języka UML wspomaga procesy decyzyjne oraz ich weryfikację.
Wizualizacja wiedzy odbywa się głównie za pomocą wybranych diagramów, do którychzaliczamy między innymi diagramy: przypadków użycia, aktywności, stanów, sekwencji. Pozwalają one na przedstawienie zależności budowanego systemu. Dodatkowo architektura projektowanej aplikacji uwzględnia zależności występujące pomiędzy zewnętrzną a wewnętrzną perspektywą modelowanego procesu. Przejrzyście przedstawione zostają punkty kluczowe, co jest bardzo istotne z punktu widzenia użytkowników powstałej struktury.
Precyzyjna realizacja oczekiwań zleceniodawcy pozwala na wykluczenie błędów w fazie symulacji i testów. Z kolei ujednolicony język umożliwia szybką korektę implementowanego systemu. To jest tylko część zalet, przemawiających za zastosowaniem języka UML do projektowania systemów. Należy podkreślić, iż uniwersalność języka UML została udowodniona nie tylko w przypadku modelowania systemów informatycznych, ale również biznesowych, a więc w środowisku, które na co dzień nie operuje językiem programistów.
Nowe spojrzenie na możliwości modelowania systemów z wykorzystaniem języka UML pozwala na płynną koordynację wszystkich etapów projektowych z uwzględnieniem występujących zależności pomiędzy poszczególnymi procesami. Dodatkowo zapewnia stabilność realizacji procesu poprzez szczegółowe zaplanowanie poszczególnych procedur i wydzielenie odpowiedzialnych za nie osób.
Jednak pomimo dostępnych narzędzi projektowych, wspierających funkcjonowanie przedsiębiorstw produkcyjnych, firmy często nie są zainteresowane takimi możliwościami. Wynika to głównie z niezrozumienia języka modelowanych procesów. Tymczasem użycie UML umożliwia zachowanie dialogu pomiędzy zamawiającym a projektantem w ciągu całego działania oraz sformalizowanie procedury i procesów technologicznych. Dodatkowo alternatywne zastosowanie języka UML do modelowania procesu technologicznego przyczynia się między innymi do zachowania i zapewnienia stabilności projektowanego procesu, szybkiej kontroli poprawności działania procesu czy też płynnej zmiany operatorów maszyn. Istotna wydaje się także możliwość ciągłej archiwizacji dokonywanych modyfikacji cyklu montażowego.
Agnieszka Lasota
Autorka artykułu jest doktorantką na Wydziale Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Artykuł pod redakcją
dra Krzysztofa Pietrusewicza
z Instytutu Automatyki Przemysłowej
Politechniki Szczecińskiej